Coachen via beeldbellen; gedwongen aanpassing met onverwachte opbrengst.

Tegenwoordig komen de meeste klanten niet meer via de deur binnen maar via het scherm.
Wie had gedacht dat ik daar aan zou beginnen? Beetje scepsis voelde ik er namelijk wel bij. Leek me allemaal zo mentaal. Maar goed het kon niet anders, dus vort met de geit.
Ik had er voor kunnen kiezen om in deze beeldbel-setting boven in mijn kantoor/atelier te gaan zitten omdat daar al een tafel staat, maar ik heb de tafel beneden in mijn coach/therapieruimte gezet, voor het raam. Ik kijk nu naar de binnentuin en achter mij bevindt zich de ruimte waar ik normaliter ook mijn klanten ontvang.  Waar de piano en instrumenten staan. De bank, de stoelen, kussens en de boekenkast met boeken en objecten erin. Mijn klanten zien achter mij deze ruimte. Zijn ze er toch een beetje. En ik ook.
Op mijn scherm zie ik klanten in hun ruimte. Zo was ik gisteren in een keuken met een blaffende hond in de gang, een muziekruimte met een tekst uit een werk van Beethoven op de muur, een studio in de tuin, een kamertje met was aan de lijn, een grote holle ruimte in een anti-kraakpand, een bijzonder oud statig pand met groen behang en bloemetjes erop. En, niet om op te scheppen,  ik was in één dag in Jordanië, Griekenland, het noorden van Nederland, China en Hongarije.
Dit komt omdat de afgelopen twee dagen alle pre-master studenten muziektherapie Hogeschool Artez ingepland stonden voor een individuele coaching als alternatief voor de Self Experience groepslessen, die ze anders hadden gekregen in hun intensive week in April. Deze studenten komen van over heel de wereld voor deze opleiding naar Enschede. Ik plan coaching met hen allemaal in 2 dagen. Voelt dan toch een beetje als een intensive.

Wat ik nooit geweten heb is dat coachen via beeldbellen zo bijzonder kan zijn.  Het voelt heel intiem en tegelijk ongedwongen, ontspannen. Mensen kiezen een speciale ruimte voor dit moment en het is een ruimte die ze vertrouwd is. Dat voel je door het scherm heen. Ook ik heb me bewust in mijn ruimte geïnstalleerd. Het geeft een ook bepaalde vrijheid. Ik hoef niemand te ontvangen. Zit met blote voeten onder de tafel, rommel voorafgaand nog wat op een yogamatje en fröbel wat harmonieën en klanken op de piano.
Met dit beeldbellen zit je dicht op het scherm en dus ben je best groot in beeld. Nooit zou ik zo dicht bij iemands gezicht komen in een ‘normale’ coaching. Soms is er, heel even, een voorhoofd of mond groot in beeld. De ander ziet mij ook zo dichtbij. De ene intieme wereld tegen de andere intieme wereld geplakt, wat voelt als een cocon waar we ons samen een uur in begeven.
Een uur is ook echt wel genoeg via beeldbellen en je moet dus to the point zijn. Normaal duurt een sessie 2 uur bij mij. Die tijd is fijn, maar kan soms ook de actie wat uitstellen. Zo’n uur dwingt je meteen tot actie. En tot mijn grote verrassing kan ik gewoon met opstellingen werken, mensen in een andere delen/ikken van zichzelf laten stappen of korte rollenspellen doen. Allemaal op een vierkante meter en we zoeven er zo in en het is heel intens.
Een ander effect van beeldbellen is dat het minder confronterend lijkt over te komen als je feedback geeft op wat je waarneemt. Zo had ik laatst een client waarbij ik in 5 minuten ongeveer alle voorwerpen op zijn bureau via zijn handen door het beeld heb zien gaan. Daar kun je dan heel luchtig iets van zeggen. “Ik hoor je niet”, “Je ogen vallen weg”, “wat ben je aan het doen, ik zie van alles voorbij komen?” In dit geval bracht dat het gesprek gelijk tot een kern. Iets zeggen over onrust in beeld en geluid is normaal bij beeldbellen omdat je immers beiden weet dat kwaliteit van beeld en geluid er toe doet. Als je live coacht en directe feedback geeft, zit je veel meer in elkaars nabijheid, de ander is in mijn ruimte, dat kan soms heel confronterend zijn, ongemakkelijk en naakt voelen. Niet erg hoor, hoort er allemaal bij, alles is voer voor onderzoek, maar toch.
Dit beeldbellen gaat zeker niet mijn nieuwe coach-formule worden maar het biedt zeker mogelijkheden. Een en-en is handig en zinvol. Het heeft intussen ook mijn begeleiding een impuls gegeven. Soms moet je gewoon even letterlijk ergens anders gaan zitten en andere middelen inzetten om tot nieuwe inzichten te komen. En, om eerlijk te zijn, het is fijn en verrassend dat je soms door omstandigheden gedwongen wordt het anders te doen.